Minister Klink van Volksgezondheid is een modelpatiënt. Voor zijn zieke vader ging hij net zolang op zoek naar het beste ziekenhuis, tot hij het gevonden had. Anders dan ikzelf: de ooroperatie van mijn dochtertje gebeurt gewoon in het dichtstbijzijnde ziekenhuis bij die aardige KNO-arts. Geen gedoe.
Waar minister Klink de tijd vandaan haalt om op zoek te gaan naar een ziekenhuis is mij trouwens een raadsel. Niet alleen heeft de man een baan met het imago dat je het daarmee beestachtig druk hebt, als patiënt heb je tegenwoordig bijna een dagtaak aan het maken van keuzes in de zorg. Kies ik voor preferente geneesmiddelen, of betaal ik bij voor een merkpil? Is er een huisarts met specifieke kennis van mijn specifieke kwaal? Welk ziekenhuis heeft welke wachtlijst? Om nog maar niet te spreken van het kijk-en-vergelijk-feest dat de zorgverzekeraars sinds enkele jaren voor ons organiseren. Vind maar eens uit hoe de inhoud van de aanvullende pakketten van elkaar verschillen en probeer dan de kosten maar eens te vergelijken. Je komt er niet uit.
In een zorgwereld die door marktwerking steeds zakelijker wordt, spelen burgers zolangzamerhand voor spelbreker. Overheid, zorgverzekeraars en patiëntenorganisaties dwingen bij zorginstellingen grotere transparantie af. laat maar eens zien wat je waard bent als ziekenhuis. Hoe worden onze dure premie-euro’s eigenlijk besteed? Hoe is de kwaliteit van je zorg?
Met de invoering van de Zorgverzekeringswet zou dat allemaal voor elkaar komen. Daar was de hele zorgsector het over eens, ook de patiëntenorganisaties. Meer keuzemogelijkheden betekent immers meer eigen regie. Patiënten die over de zorg niet tevreden zijn, gaan wel naar een andere zorgverzekeraar. Stemmen met de voeten werd dat genoemd, weet u nog?
Nu, na drie jaar Zorgverzekeringswet blijkt uit onderzoek dat zes op de tien Nederlanders heimwee hebben naar het ziekenfonds! Spelbrekers! Nu blijkt dat ziekenhuizen die slechte rapportcijfers scoren, niet minder patiënten trekken. Dat was nu juist wel het idee, spelbrekers! Zelfs het IJsselmeerziekenhuis, waarvan de operatiekamers door de inspectie gesloten werden, wordt met een heuse actie van Lelystedelingen de hand boven het hoofd gehouden: het is een slecht ziekenhuis, maar het is wel óns slechte ziekenhuis.
Ach ja, die onberekenbare en emotionele burger. Verliefd op dat kleine ziekenhuisje in Dokkum. Daar wordt je pas goed geholpen. Tegelijk scoort dat grote, onpersoonlijke ziekenhuis in Leeuwarden veel lager. Wat veel van die mensen die deze scorelijstjes invullen niet weten, is dat de specialisten in Dokkum een groot deel van hun tijd ook specialist zijn in …. Leeuwarden! Wat in Leeuwarden wel eens de verzuchting oplevert dat patiënten liever doodgaan bij een aardige arts in Dokkum, dan worden genezen bij een hork van een dokter in Leeuwarden!
Dus is het begrijpelijk dat zorgverzekeraars op die emotie inspelen. Een doorsnee reclamecampagne van een zorgverzekeraar vertelt je dan ook dat de verzekering zo eenvoudig is af te sluiten, dat je daarna alle zekerheid hebt die je je kunt wensen en dat het daar niet bij blijft, want er is ook aandacht voor uw gezondheid. Voel je thuis bij ons, want we zitten dichtbij. Het is allemaal emotie en als alle zorgverzekeraars inzetten op die emotionele kant, dan kunnen ze geen ongelijk hebben.
Zul je zien dat de calculerende burger toch kiest voor de laagste premie. Spelbreker!
Eerder gepubliceerd in Dialoog, tijdschrift van De Friesland Zorgverzekeraar
Geen opmerkingen:
Een reactie posten